woensdag 20 november 2013

Whose Earth is it anyway?

Suit up ladies, it's showtime! Laurana had eindelijk vrij van
haar drukdrukdrukke co-schappen, dus die deed niet mee :(
Lang geleden, toen we nog maar een jaartje trainden (een jaar geleden dus), had Melissa het idee om een aerial-fotoshoot te doen met een vriendin die media studeerde. Vriend(inn)en die iets in die richting studeren zijn altijd superhandig, want die hebben meestal hele fancy camera's en maken ook mooie foto's. Misschien dat de foto's ooit nog een keertje op de blog komen, wie weet. Hoe dan ook, Melissa en ik hebben dat idee voortgezet en hebben  die fotoshoot gedaan in de Vrijplaats. 

De Vrijplaats is praktisch mijn buurvrouw en toen ik er een keertje langsliep, zag ik een enorme draagbalk in het oude fabrieksgebouw. Inmiddels waren we allemaal geconditioneerd om bij het zien van een hoge balk of andere ophangplek te denken 'whooah dit zou een goede plek voor aerial zijn'. Ik trok mijn stoute schoentjes uit de kast en ben gewoon een keer naar binnengelopen met het voorstel.
Ik belandde bij een man, Coen of Koen, die dan later weer getrouwd bleek te zijn met een vrouw die ik kende van polefitness (hele kleine wereld) en die ons de logistieke informatie verschafte. Dit verhaal doet er eigenlijk ook niet zo toe, de foto's werden tof en het gaat erom dat de aanwezige vrijwilligers erg onder de indruk waren van wat ze zagen.

Onze allervetste nieuwe pose: vier spagaten!
Zó onder de indruk, dat ze vroegen of wij een show konden doen op één van hun festivals. Festivals zijn altijd leuk, de sfeer is goed, er is veel te doen, dus wij zeiden volmondig ja. 
Het ging om het Fair Food Feast, en dit zou de allereerste editie van het festival zijn. Meestal doen wij wel iets met het thema (als we dat krijgen), maar dit bleek toch wel lastig. Wilde ideeën vlogen in het rond, van verkleed gaan als aardbei tot aan hongerige kindjes aan toe. Allemaal niet zo praktisch. 
Creatief met dubbelen!

Om het thema toch niet helemaal in de steek te laten, hebben we de oplossing gezocht in een grote strandbal, vormgegeven als de aarde. Wat we daarmee gedaan hebben? Bepaal dat voor uzelf.

Het festival was zeer geslaagd en de show was ook heel erg leuk om te doen! We beginnen goed te worden ;-)


Big smile! En een dikke kus bij afloop.
Nadat de show was afgelopen, hebben we de doeken expres nog even laten hangen. We vermoedden al dat de kleine toeschouwertjes het vast wel even leuk zouden vinden om in de doeken te hangen en inderdaad, een flink aantal guitige oogjes stond ons aan te kijken. We werden immens populair!
Het meest bijzondere vond ik de twee zusjes die visueel beperkt zijn. Ze hadden natuurlijk niet heel veel meegekregen van de show, want tjah, dichtbij zitten zoals bij een poppenkast-voorstelling is hier nou eenmaal niet zo veilig... Ze konden aan onze pakken voelen (die overigens echt heel lekker zacht zijn!) en ze konden ervaren hoe het was om zelf in zo'n groot doek te hangen. Hopelijk hebben we een heel nieuwe dimensie aan hun waarneming toegevoegd, de glimlach zegt ons in ieder geval genoeg! 


vrijdag 15 november 2013

Opening EL CID 2013


Melissa werd als oud EL CID bestuurslid benaderd door het nieuwe bestuur. De vraag was of ze een Aerial Acrobatics act kon verzorgen voor de opening van de introductie week. De locatie was prachtig, de Hooglandse kerk in Leiden. De datum was wat lastiger... slechts 2 meiden van onze groep waren dan in het land. Na overleg besloten Laurana en ik de act te verzorgen. Het contract werd getekend en we hadden 10 dagen om muziek te zoeken, een choreografie te maken en te trainen! 


Slechts na 20 min kwam Laurana met het liedje ... en we besloten ervoor te gaan! We hadden de zaal van het USC voor onszelf en het brainstormen over de choreografie ging vlot. Nog nooit hadden we zoveel uur in 1 week getraind en de benodigde bloeduitstortingen en schaaf plekken kwamen dan ook snel. Een vriend van Laurana kwam nog naar ons kijken en gaf goede tips. De show was af en nu konden we het laten zien aan alle nieuwe studenten.

 

En dat waren er best veel! Tweemaal 1800 mensen die ons op een hoogte van 8 meter van de grond zouden zien hangen.  

We ontmoetten de crew van de EL CID en een hele aardige man, Ton, die de constructie voor de doeken in elkaar had gezet. We waren behoorlijk zenuwachtig door de hoogte en de stenen vloer onder ons. Na een paar keer oefenen moest het gebeuren.

De kerk stroomde vol met aankomende studenten en de muziek begon te draaien.  We deden onze solo 's en de dubbel, de mensen klapten! De burgemeester keek met bewondering. Het was heel gaaf!
 
 
 

Zie het resultaat door te klikken op de onder staande link. 
 

Liefs, Stephanie 




 

maandag 11 november 2013

De Droomshow




Bij het woord droomshow heb je misschien meteen een associatie met de gelijknamige TV-show met spelletjes en smurrie en vies en bah, maar dat is het dus niet. Het gaat hier om de eindshow van de Meerburg Jazzdansers te Zoeterwoude waar wij de verrassingsact waren. Dit keer hingen we met zijn vieren, aangezien Anne vakantie aan het vieren was in Afrika. We hebben je gemist hoor Anne!  

De voorbereidingen voor deze show gingen allemaal heel goed. Tót we zo’n drie weken van tevoren erachter kwamen dat de ringen in de gymzaal in Zoeterwoude veel minder hoog konden hangen dan de ringen waar we normaal in trainen. In plaats van onze 5 meter moesten we het nu doen met.. wat zou het zijn… 3,5 meter? Maar wij laten ons daardoor niet uit het veld slaan. Ook al kunnen we niet de drops en tricks doen waar we voor hadden getraind, we gooien
de show gewoon om  en maken er alsnog iets moois van ;)


Hangjongeren van tegenwoordig...


Dit is trouwens ook de eerste show die we hebben verzorgd met onze nieuwe pakken aan (dank aan mama van Melissa)! Ze zijn niet alleen supermooi, maar (helaas voor die dag) ook lekker warm. Echt heerlijk op zo'n hete zomerse dag die meer uitnodigt voor zon, zee en strand dan voor een middag zweten in een gymzaal. Maar het was het waard!


De link naar dit optreden:


Veel kijkplezier!

Roosje

Natuurlijk weer mooi geschminkt :)