Interview in de Mare 22 november 2012

Vorige jaar november (2012) kreeg ik plotseling een FB-berichtje van Petra. Ze werkte al tijden voor de Mare en had foto's van onze trainingen gezien op Facebook (ja onze Facebook pagina's overstromen van Aerial foto's hihi). Het leek haar leuk om ons een keer te interviewen en daar staan wij natuurlijk altijd open voor!

In die tijd trainden we nog in Den Haag dus in de trein konden Laurana, Roosje, Melissa en ik (Anne kon er helaas niet bij zijn) vol enthousiasme vertellen hoe we aan Aerial waren begonnen. Ik vond het erg indrukwekkend hoe ze alles in haar collegeblok noteerde terwijl wij haar met zijn vieren overspoelden met verhalen. Aangekomen in de zaal ontmoetten we de fotograaf,  Taco. We wilden graag één foto waar we met zijn vieren op stonden maar dat bleek nog een heel gedoe. We draaiden alle kanten op en Petra probeerde ons recht te hangen. Hing Laurana eenmaal goed, draaide Melissa weer met haar rug naar Taco toe en gingen Roosje en ik uit onze pose omdat al het bloed naar ons hoofd stroomden! Om een mooi plaatje te krijgen lag Taco ook nog eens helemaal op de grond, hij had het maar moeilijk met ons! Maar het eindresultaat mag er dan ook wezen! Lees hieronder het interview.

Liefs, Stephanie 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Meestal blijf je wel hangen."

De Aerialista's v.l.n.r. Laurana, Roosje, Stephanie en Melissa. 


Foto door: TACO VAN DER EB 

DOOR PETRA MEIJER

Laurana Brouwer (23, geneeskunde): 'Wij doen aan aerial acrobatics. In een doek hoog boven de grond maak je figuren en probeer je om zo een mooi beeld neer te zetten.'
Roosje Basri (22, geneeskunde): 'We begonnen vorig jaar in november met lessen bij het universitair sportcentrum. In het begin is het al moeilijk om in het doek omhoog te klimmen, dus de meesten gaven het al snel op.'
Melissa Hendriks (23, pedagogiek): 'Wij kwamen elke week. En we hadden ook al een voorsprong: Laurana heeft tien jaar bij een kindercircus gezeten en de rest kende elkaar van pole fitness.'
Stephanie Resopawiro (22, psychologie): 'Pole fitness is nog gemener voor je lichaam. Een paal doet meer pijn. De doeken zorgen eerder voor geschaafde, brandende plekken op je voeten.'
Melissa: 'En voor blauwe plekken. Je hangt in de doeken door iets af te knellen: meestal een arm of een been. Die zitten dus altijd onder de bloeduitstortingen. Maar we zijn nog nooit echt hard gevallen. Je blijft meestal wel ergens aan hangen.'
Stephanie: 'De drops geven wel een flinke klap. De eerste keer schrok ik daar zo van dat mijn kaak vast bleef zitten van de spanning.'
Laurana: 'En Roosje is een keer met haar lange haar vast blijven zitten in het doek. Twee van ons hebben haar toen opgetild terwijl iemand anders een hoge stoel is gaan halen en haar haar heeft losgemaakt.'
Roosje: 'Sindsdien zetten we onze haren goed vast.'
Laurana: 'Op een gegeven moment werd ik gevraagd om op te treden tijdens een benefietvoorstelling. Ik heb de beste meiden gevraagd om mee te doen. Zo zijn we bij elkaar gekomen.'
Melissa: 'Toen we met de voorbereidingen voor de show begonnen, ging het sportcentrum dicht vanwege de verbouwing. Er was geen plek om te trainen. Gelukkig konden we terecht bij Circaso in Den Haag.'
Roosje: 'We trainden drie keer per week en gingen van spierpijn naar spierpijn. Maar de show was wel een succes.'
Stephanie: 'Nu trainen we een keer per week. Het is wel lastig omdat we nu geen leraar meer hebben. Beneden staan de meiden filmpjes van YouTube te kijken, boven in de doeken proberen de anderen het uit.'
Roosje: 'Aerial acrobatics is leuk omdat het uniek is. Mensen hebben er vaak nog nooit van gehoord.'
Melissa: 'In eerste instantie wordt er wel eens om gegniffeld. Op verjaardagen verwijzen ze je door naar de gordijnen. Maar als ik een filmpje laat zien van wat we doen, dan is iedereen altijd onder de indruk.'
Stephanie: 'Vooral mannen beseffen niet hoe zwaar het is, totdat je ze een keer in het doek laat hangen. Op de momenten dat je niet kunt klemmen hangt je hele gewicht aan je bovenarmen. We hebben dan ook flinke spierballen gekregen.'
Melissa: 'Dat is niet altijd leuk met truitjes kopen.'
Laurana: 'De truc is om het er sierlijk uit te laten zien, terwijl het eigenlijk ontzettend zwaar is. Het geeft gewoon een enorme kick.'

http://www.mareonline.nl/archive/2012/11/21/meestal-blijf-je-wel-hangen

Sportgala Leiderdorp 2013

Op 15 november 2013 organiseerde Stichting Sportpromotie Leiderdorp de jaarlijkse sportverkiezingen. Prijsuitreikingen werden afgewisseld door verschillende acts. Zo waren er onder andere dansers, een slagwerkgroep en jaja... de Aerialista's!

Een paar minuten voor het optreden.. spannend!

Het was zo vet om hier tussen alle getalenteerde sporters te mogen optreden. Op een podium met twee schermen op de achtergrond waar onze naam op verscheen deden we onze moves in het doek. Wel een béétje jammer dat de naam verkeerd gespeld was (Arealista's i.p.v. Aerialista's) en dat we ook nog werden aangekondigd als Arealistic... maar dat maakt de show gelukkig niet minder tof :p Na afloop werden we nog kort geïnterviewd. "Zijn jullie helemaal buiten adem of kan ik nog wat vragen stellen?" Terwijl ik mijn ademhaling tevergeefs in bedwang probeer te houden antwoord ik al hijgend: "Ja, je kan wel wat vragen stellen.. (hijg)"

 Eigenlijk zouden we deze show met zijn vijven doen (yeah eindelijk weer een show met z'n allen!), maar door omstandigheden moesten we 2,5 week voor de show het aantal reduceren tot twee personen (aww..). Dit was voor ons wel even balen maar ach, we gooien de choreo gewoon om en geven alsnog een spetterende show weg! Uiteindelijk heb ik samen met Melissa een duo-act uitgevoerd en Anne is er bij de generale en op de avond zelf bijgeweest om ons te supporten ^^

Het optreden was gaaf! 

Op deze manier worden we letterlijk en figuurlijk getraind op flexibiliteit :p bij Meerburg was t lastminute van 5 naar 3,5 meter hoogte, deze keer van 5 personen in 3 doeken naar 2 personen in 1 doek. Nu zijn we op zoek naar een plek/event waar we een show met zijn vijven kunnen geven, zodat we de show waar we in eerste instantie op hadden getraind toch kunnen weggeven :) zoek jij of weet jij waar er nog acts voor worden gezocht? Laat het ons weten!

De link naar het optreden:
http://www.youtube.com/watch?v=F1OdxMymfO8

Liefs, Roosje

Whose Earth is it anyway?

Suit up ladies, it's showtime! Laurana had eindelijk vrij van
haar drukdrukdrukke co-schappen, dus die deed niet mee :(

Lang geleden, toen we nog maar een jaartje trainden (een jaar geleden dus), had Melissa het idee om een aerial-fotoshoot te doen met een vriendin die media studeerde. Vriend(inn)en die iets in die richting studeren zijn altijd superhandig, want die hebben meestal hele fancy camera's en maken ook mooie foto's. Misschien dat de foto's ooit nog een keertje op de blog komen, wie weet. Hoe dan ook, Melissa en ik hebben dat idee voortgezet en hebben  die fotoshoot gedaan in de Vrijplaats. 

De Vrijplaats is praktisch mijn buurvrouw en toen ik er een keertje langsliep, zag ik een enorme draagbalk in het oude fabrieksgebouw. Inmiddels waren we allemaal geconditioneerd om bij het zien van een hoge balk of andere ophangplek te denken 'whooah dit zou een goede plek voor aerial zijn'. Ik trok mijn stoute schoentjes uit de kast en ben gewoon een keer naar binnengelopen met het voorstel.

Ik belandde bij een man, Coen of Koen, die dan later weer getrouwd bleek te zijn met een vrouw die ik kende van polefitness (hele kleine wereld) en die ons de logistieke informatie verschafte. Dit verhaal doet er eigenlijk ook niet zo toe, de foto's werden tof en het gaat erom dat de aanwezige vrijwilligers erg onder de indruk waren van wat ze zagen.

Onze allervetste nieuwe pose: vier spagaten!

Zó onder de indruk, dat ze vroegen of wij een show konden doen op één van hun festivals. Festivals zijn altijd leuk, de sfeer is goed, er is veel te doen, dus wij zeiden volmondig ja. 

Het ging om het Fair Food Feast, en dit zou de allereerste editie van het festival zijn. Meestal doen wij wel iets met het thema (als we dat krijgen), maar dit bleek toch wel lastig. Wilde ideeën vlogen in het rond, van verkleed gaan als aardbei tot aan hongerige kindjes aan toe. Allemaal niet zo praktisch. 

Creatief met dubbelen!

Om het thema toch niet helemaal in de steek te laten, hebben we de oplossing gezocht in een grote strandbal, vormgegeven als de aarde. Wat we daarmee gedaan hebben? Bepaal dat voor uzelf.

Het festival was zeer geslaagd en de show was ook heel erg leuk om te doen! We beginnen goed te worden ;-)

Big smile! En een dikke kus bij afloop.

Nadat de show was afgelopen, hebben we de doeken expres nog even laten hangen. We vermoedden al dat de kleine toeschouwertjes het vast wel even leuk zouden vinden om in de doeken te hangen en inderdaad, een flink aantal guitige oogjes stond ons aan te kijken. We werden immens populair!

Het meest bijzondere vond ik de twee zusjes die visueel beperkt zijn. Ze hadden natuurlijk niet heel veel meegekregen van de show, want tjah, dichtbij zitten zoals bij een poppenkast-voorstelling is hier nou eenmaal niet zo veilig... Ze konden aan onze pakken voelen (die overigens echt heel lekker zacht zijn!) en ze konden ervaren hoe het was om zelf in zo'n groot doek te hangen. Hopelijk hebben we een heel nieuwe dimensie aan hun waarneming toegevoegd, de glimlach zegt ons in ieder geval genoeg! 

Opening EL CID 2013

Melissa werd als oud EL CID bestuurslid benaderd door het nieuwe bestuur. De vraag was of ze een Aerial Acrobatics act kon verzorgen voor de opening van de introductie week. De locatie was prachtig, de Hooglandse kerk in Leiden. De datum was wat lastiger... slechts 2 meiden van onze groep waren dan in het land. Na overleg besloten Laurana en ik de act te verzorgen. Het contract werd getekend en we hadden 10 dagen om muziek te zoeken, een choreografie te maken en te trainen! 

Slechts na 20 min kwam Laurana met het liedje ... en we besloten ervoor te gaan! We hadden de zaal van het USC voor onszelf en het brainstormen over de choreografie ging vlot. Nog nooit hadden we zoveel uur in 1 week getraind en de benodigde bloeduitstortingen en schaaf plekken kwamen dan ook snel. Een vriend van Laurana kwam nog naar ons kijken en gaf goede tips. De show was af en nu konden we het laten zien aan alle nieuwe studenten.

 

En dat waren er best veel! Tweemaal 1800 mensen die ons op een hoogte van 8 meter van de grond zouden zien hangen.  

We ontmoetten de crew van de EL CID en een hele aardige man, Ton, die de constructie voor de doeken in elkaar had gezet. We waren behoorlijk zenuwachtig door de hoogte en de stenen vloer onder ons. Na een paar keer oefenen moest het gebeuren.

De kerk stroomde vol met aankomende studenten en de muziek begon te draaien.  We deden onze solo 's en de dubbel, de mensen klapten! De burgemeester keek met bewondering. Het was heel gaaf!

 

 

 

Zie het resultaat door te klikken op de onder staande link. 

http://www.youtube.com/watch?v=AcsaFUDgl-g

 

Liefs, Stephanie 

 

De Droomshow

Bij het woord droomshow heb je misschien meteen een associatie met de gelijknamige TV-show met spelletjes en smurrie en vies en bah, maar dat is het dus niet. Het gaat hier om de eindshow van de Meerburg Jazzdansers te Zoeterwoude waar wij de verrassingsact waren. Dit keer hingen we met zijn vieren, aangezien Anne vakantie aan het vieren was in Afrika. We hebben je gemist hoor Anne!  

De voorbereidingen voor deze show gingen allemaal heel goed. Tót we zo’n drie weken van tevoren erachter kwamen dat de ringen in de gymzaal in Zoeterwoude veel minder hoog konden hangen dan de ringen waar we normaal in trainen. In plaats van onze 5 meter moesten we het nu doen met.. wat zou het zijn… 3,5 meter? Maar wij laten ons daardoor niet uit het veld slaan. Ook al kunnen we niet de drops en tricks doen waar we voor hadden getraind, we gooien

de show gewoon om  en maken er alsnog iets moois van ;)

Hangjongeren van tegenwoordig...

Dit is trouwens ook de eerste show die we hebben verzorgd met onze nieuwe pakken aan (dank aan mama van Melissa)! Ze zijn niet alleen supermooi, maar (helaas voor die dag) ook lekker warm. Echt heerlijk op zo'n hete zomerse dag die meer uitnodigt voor zon, zee en strand dan voor een middag zweten in een gymzaal. Maar het was het waard!

De link naar dit optreden:

http://www.youtube.com/watch?v=xWIFuLrYm7c

Veel kijkplezier!

Roosje

Natuurlijk weer mooi geschminkt :)

De tweede: een show op 9 meter

Zo ziet 9 meter er dus uit!

Het USC heeft afgelopen jaar een flinke metamorfose ondergaan. Van een jaren '70 gebouw naar het 2013-proof hippe gebouw met chille kantine, ge-updatete kluisjes en efficiëntere indelingen. In mei, toen het nieuwe gebouw al bijna een half jaar up and running was, heeft er een officiële opening plaatsgevonden. Inderdaad, een terechte reden voor een feestje. En wat past er nu beter bij zo'n feestelijke opening, dan een act van één van de allernieuwste sporten in het USC? 

Roosje die op ruim 6 meter haar mooie moves showt

We waren al eerder op de hoogte gesteld dat het USC misschien een act van ons zou willen voor de opening, maar het definitieve ja-woord kwam rond 6 mei. En de show was... 14 mei! Wow! Het USC had, speciaal voor ons, de grote zaal nog een keertje omgegooid om ons daar bovenin op 9 meter hoog te kunnen laten hangen. We hebben gehoord wat dat gekost heeft, waarschijnlijk om de druk een beetje op te hogen. Toen we dat bedrag hoorden voelden we ons heel speciaal ;-) 

Anne midden in een ronddraaiende (bijna) vrije val

Roosje en ik waren de enige die die dag & tijd konden, dus het moest wel lukken om binnen een week een show voor twee mensen te maken. En muziek te vinden. En die te editen. En voor het eerst in ons leven meter in een 9 meter hoog doek te hangen. No stress. NO STRESS!! Het kwam natuurlijk allemaal goed, want hoe ontzettend megatofübergaaf is het om 9 meter hoog te hangen! Joepie!!

De beruchte hand-voet-move. Gelukkig is hij wel heel vet!

Stiekem ook wel eng hoor, geen zorgen. Het is niet alsof onze adrenaline systemen ongevoelig zijn voor zulke hoogtes (zonder zekering). Met m'n smart-phone in m'n beha ben ik naar boven geklommen om daar het bovenste kiekje te maken. Dat is hoog! Vooral als je eigenlijk twee handen nodig hebt om je vast te houden, eentje om je telefoon te pakken, eentje om de foto te maken en als laatst een hand om te zorgen dat je smartphone niet valt. Dat lukt zelfs Shiva niet.

De dag van de show naderde snel (tjah dat krijg je binnen een week) en tijdens de generale repetitie ging er zowaar flink wat mis in de dubbelact! Geen blijvende schade, wel even een flinke opschrikker om gefocust te blijven. 

De hele show ging verder super, we hadden zelfs een echte volgspot die ons mooi projecteerde op de muur achter ons. Die hadden we trouwens ook wel nodig om überhaupt te zien wat we aan het doen waren, het was nogal donker in de zaal... 

Met onze muziek keihard door de speakers en ons spectaculaire roze doek hoop ik dat we samen met presentator Dolf Jansen het USC een USC-waardige opening hebben gegeven!

Liefs, Anne

Om de show te zien, volg de link!

GIG Aerialista's Airbound

Anne in spagaat

Onze eerst show: GIG Haarlemmermeer 2012. 
Aerialista's- Airbound

Na een half jaar trainen kwamen we erachter dat er toch wel een grote passie aan het ontstaan was voor Aerial Acrobatics. We trokken meer met zijn vijven op en gingen hard vooruit. En toen kwam er een jongen de training inlopen die zich af vroeg of we ook shows deden? ehh... nog niet.. maar wat er niet is kan zeker komen! We spraken met hem af en kwamen er al snel achter dat we nog een paar maanden hadden om een show te gaan maken voor de GIG Haarlemmermeer 2012 (benefietshow voor stichting Hospice Bardo en stichting Adamas inloophuis voor kankerpatiënten). En dan ook nog in een schouwburg! Hoe gaaf is dat? Vanaf dat moment zijn we trainingen gaan inplannen en een trainingsruimte gaan zoeken. Helaas was dit niet makkelijk.. want in de zomer is eigenlijk alles dicht. We kwamen terecht bij het jeugdcircus in Den Haag waar we mee mochten trainen en de zaal mochten huren.  

Melissa in de Butterfly

 Een show van 10 minuten klinkt niet zo lang, maar om zo lang aan je armen te hangen bleek toch best pittig te zijn! 3x in de week en de hele zomer door trainde we en trainde we.  We konden onze kleding amper meer aan door onze groeiende spierballen! Het was bikkelen in de hitte, maar de show werd steeds meer af. 
Zaterdag 8 augustus was het dan zo ver! 

Op vrijdag was de generale repetitie van de show. We kwamen er achter dat de doeken nog niet veilig genoeg hingen en dat we als een soort Tarzan en Jane heen en weer bewogen met de doeken. Even wennen dus... en ook de hoogte was even wennen. Maar we stonden wel op een gaaf podium!

Zaterdag was het dan zover :) eerst moesten we in de middag nog 1 keer de show voorbereiden en de rest van de middag was het schmincken, kleding aan, opwarmen.. we waren de opening dus mochten gelukkig voor onze zenuwen meteen gaan knallen. En daar was het moment dan: DE SHOW!

Het doek ging open en je zag zoveel publiek zitten. De adrenaline schoot door onze lichamen heen. Roosje, Laurana en Stephanie begonnen de show en dat ging goed. Daarna Anne en Melissa die wat spanning hadden over de spagaten: knopen we wel goed in? blijven we goed hangen? Daarna ons "drop down" stukje waar we veel om gelachen hebben. De dansmoves van Roosje en Stephanie sloegen goed aan. Het spectaculaire moment kwam aan het einde waar we met zijn 3'en naar beneden dropte. We kregen een groot applaus! Onze eerste show ging hartstikke goed (ja wij perfectionisten kunnen natuurlijk niet zeggen dat alles perfect ging).
WHAAAAA WAUW wat was dat gaaf! In de pauze kregen we veel complimenten van onbekende mensen. We kregen zelfs de vraag of we niet mee wilden doen met Holland Got Talent? haha nee dat niet.. maar we hebben de smaak in ieder geval goed te pakken :)

Liefs, Melissa

Eind-drop!

Grouphug na de show: zó veel adrenaline! We willen nog een keer!

Foto's door Bob Karman

Hoe het allemaal begon.

In december 2011 werden er proeflessen aerial acrobatics gegeven in het Universitair Sport Centrum Leiden. Het was een doodgewone december 2011, de wereld zou over een jaar vergaan en wij waren nog maar universiteitsbroekies.

Er was een Griekse acrobate overgekomen, zij had het USC overtuigd dat er aerial acrobatics moest komen. Het USC staat wel open voor nieuwe dingen, dus zij zijn de uitdaging aangegaan en hebben allerlei dure doeken aangeschaft, zodat wij lekker konden klauteren. 

De docente stelde zich voor als Effie (Eftihia Chrisovergi is inderdaad wel erg lastig...) en met haar straaloogjes heeft ze ons overtuigd.

Dit is Effie. Effie barst van het leven
en heeft een grappige kleine teen!

De volgende dag had iedereen zo ongeveer kramp in haar onderarmen en met een beetje pech kon je ook je handen niet openen. Want, het lijkt op klimmen, maar dan ff een stukkie zwaarder (neem maar 10 stukkies). Dan besef je opeens dat je onderarm spieren hebt!

Effie leerde ons de basis kneepjes en knoopjes van het vak, en met onze eerste proefles konden we toch wel behoorlijk wat! Vonden we zelf.

Stephanie, Melissa, Roosje en ik waren op de proeflessen. Laurana  had toen nog niet helemaal door dat er zoiets tof als aerial werd gegeven, dus die kwam in februari pas om de hoek kijken.

Tja, ex-turnsters hebben een pre ;-)

Ik weet eigenlijk niet hoe het met de rest zat, maar ik kende de meiden eigenlijk al lang voordat ik wist dat we ooit zo'n hecht groepje zouden worden. Roosje doet ook geneeskunde, en wij zaten bij dezelfde internationale vereniging (IFMSA). We organiseerden seksuele en relationele vorming (zij op basisscholen, ik op middelbare scholen), Wereld Aids Dag, Internationale Vrouwen Dag. En we deden ook een tijdje polefitness samen.

Melissa ken ik ook van polefitness, met onze turnachtergrond in common was een klik snel gevonden! Ik zou eigenlijk niet eens weten hoelang we gepolefitnesst hebben samen. Lang in ieder geval. We evolueerden van turnsters, naar pole-fitnessers naar aerialista's!

Stephanie in een cocoon-to-be

Stephanie ken ik van de seksuele voorlichtingen, met haar heb ik meerdere keren voor een klas vol giechelende pubers gestaan. Ooit heb ik haar nog geprobeerd over te halen om ook bij onze vereniging te komen, maar ze ging bij Prénatal werken. Dat weet ik nog heel goed! Ook heb ik vast wel ooit met Steph gepolefitnesst, want wie doet dat niet tegenwoordig...

Laurana liep ook wel eens rond in het LUMC (niet zo raar, ook geneeskundestudent)  en ik kende haar óók van de seksuele voorlichtingen, hoewel ik met haar nooit voor een klas gestaan heb. Ook heb ik nooit gepolefitnesst met Lau. Dus eigenlijk kende ik Lau het minst van allen... maar, een klik is snel gevonden met zo'n prettig gestoord iemand!

Voor zover even een korte blik op het begin van 'ons'. We zullen vast de aankomende tijd een beetje bloggen over dingen uit het verleden omdat we ongeveer 1,5 jaar in te halen hebben, maar we gaan ook zeker schrijven over actual and upcoming stuff, dus blijf lezen!

Oh, en foto's door Marc de Haan ^^

Dikke knuffels!

Anne